มองชีวิตคิดดี : การให้...ให้ด้วยหัวใจ

การให้...ให้ด้วยหัวใจ (อ.ศริวรรณ เกษมศานต์กิดาการ )

เมื่อเดือนก่อน ป้าโชคดีได้ไปฟังธรรมจากพระมหาทวีปแห่งวัดชลประทาน ปากเกร็ด ได้ข้อคิดเรื่อง "การให้" มาเล่าให้หลานฟัง เผื่อว่าหลานจะได้เลิกน้อยอกน้อยใจเวลาคุณพ่อคุณแม่ให้อะไรพี่หรือน้องไม่เท่ากัน ไม่ได้หมายความว่า ท่านลำเอียงนะจ๊ะ

เรื่องแรก พี่ชายกับน้องชาย สองพี่น้องนี้อายุไล่เลี่ยกัน ใส่รองเท้าเบอร์เดียวกัน หลานก็รู้รองเท้าคู่นึงมันแพงขนาดไหน พี่ชายเพิ่งเรียนจบเริ่มทำงาน เงินก็มีไม่มาก ส่วนน้องชายกำลังเรียนอยู่ เงินยิ่งน้อยใหญ่

ที่สุดก็ตกลงกันได้ว่าทั้งคู่จะแบ่งกันออกเงินคนละครึ่ง เพื่อซื้อรองเท้าคู่หนึ่งและใช้ร่วมกัน พอซื้อรองเท้ามา พี่ชายก็ใส่ไปทำงานทั้งวัน ๖ โมงเช้า ถึง ๖ โมงเย็น

พอกลับมาบ้านน้องก็ไม่ยอม "อะไรออกเงินเท่ากันนี่น่า" น้องจึงใส่รองเท้า ๖ โมงเย็นถึง ๖ โมงเช้า ใส่ไปเล่นกีฬา เดินเล่น วิ่งเล่น

พอเช้าพี่ก็ใส่ ๖ โมงเช้าถึง ๖โมงเย็น เป็นเช่นนี้เรื่อยไปจนรองเท้าใกล้จะพัง พี่ชายจึงบอกกับน้องชายว่า "ดีจังเลย เรามาแชร์กันออกคนละครึ่งซื้ออีกคู่ดีไหม"

น้องชายจึงบอกว่า "ดีกะผีอะไร! ตั้งแต่ซื้อรองเท้ามายังไม่ได้หลับได้นอนเลย มัวแต่ไปใช้รองเท้าให้คุ้มกับที่จ่ายเงินไป" หลานๆ เคยเป็นเช่นนี้ไหม?

เรื่องที่สอง พ่อแม่มีลูก ๒ คน แต่รักคนพี่มาก มีอะไรให้พี่ก่อน เหลือจึงให้น้องไม่ว่าจะเป็นความรัก เสื้อผ้า อาหาร เงินทอง น้องได้ของเหลือจากพี่ทุกครั้ง ถ้าไม่เหลือก็อด น้องจึงอิจฉาพี่มาก

จึงวันหนึ่งพ่อบอกน้องว่า "วันนี้เป็นวันพิศษ จะให้น้องก่อน อยากได้อะไรให้น้องเลือกก่อนแล้วจะให้พี่ ๒ เท่า" น้องจึงขอไปคิดก่อน ๑ คืน ตื่นขึ้นมาไปบอกพ่อว่า

"คิดออกแล้ว คือ ขอให้ควักตาน้อง ๑ ข้าง" ที่สุดพ่อก็เลยจำใจต้องควักตาของน้อง ๑ ข้าง แล้วไปควักของพี่ ๒ ข้าง เห็นไหม? ยอมเจ็บเพื่อให้คนอื่นเจ็บมากกว่า นิยายจริงๆ เลย หลานๆ คงไม่เป็นแบบนี้แน่

เรื่องที่สาม ต้องอย่างนี้จ๊ะ ๒ พี่น้อง พ่อแม่แบ่งที่ดินให้เท่ากัน ต่างคนต่างทำมาหากินจนคืนหนึ่ง พี่ชายซึ่งมีเมีย ๑ คน ลูก ๔ คน ก็คือคิดว่า

"เรามีลูกมีเมียช่วยกันทำมาหากิน เจ็บไข้ไม่สบายก็มีคนช่วยดูแล แต่น้องเราอยู่คนเดียวไม่มีใครดูแล อย่ากระนั้นเลย คืนนี้เราทำอะไรดีกว่า" ว่าแล้วคืนนั้นพี่ก็ใส่โคเทียมเกวียนขนข้าวใส่จะเอาไปให้น้องชาย

ส่วนน้องชายก็คิดว่า "อันว่าเราตัวคนเดียว ปากเดียวท้องเดียวกินนิดเดียว ส่วนพี่ตั้ง ๕ ปาก ๕ ท้อง จะกินพอหรือ อย่ากระนั้นเลยแบ่งข้าวให้พี่ดีกว่า" ว่าแล้วก็เอาโคเทียมเกวียนเอาข้าวใส่

เกวียนทั้ง ๒ มาพบกันตรงบริเวณที่เหมาะในการสร้างวัดเลยจ๊ะ เพราะเป็นที่ที่อบอวลด้วยความรัก หลานๆ เห็นไหม? ความเท่าเทียมกันอยู่ที่ธรรมที่เท่ากัน การให้ที่แท้จริงจึงเป็นการให้ด้วยหัวใจจ๊ะ

ที่มา http://larndham.net/index.php?showtopic=24193&st=0